Το διαδίκτυο , η μοναξιά και η απομόνωση…!!

Αλήθεια τι συμβαίνει στην σύγχρονη κοινωνία που ζούμε; Γιατί δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τους συνανθρώπους μας ; Τι έχει αλλάξει;

Δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτό το ερώτημα διότι και εγώ είμαι ένας από τους χιλιάδες χρήστες του διαδικτύου, αλλά καλύτερα να αναφέρω μερικές απόψεις μοναχικών ανθρώπων για το θέμα αυτό:

Ο 19χρονος Μενέλαος Παπασπύρου, δηλώνει αγοραφοβικός.
«Νιώθω ασφάλεια με τον διαδικτυακό συμπαίκτη μου. Δεν θα με πει βλάκα αν κάνω λάθος και δεν θα μου πιάσει κουβέντα για κορίτσια. Δεν θα αναγκαστώ να του πω ότι δεν έχω κορίτσι κι ότι ζω σε μια καταθλιπτική μοναξιά.»

Η 22χρονη φοιτήτρια της Αρχιτεκτονικής, Ζωή Φαρμάκη. Παίζει στο Διαδίκτυο, σκάκι. Ομολογεί πως προτιμά να παίζει στο ίντερνετ, γιατί πριν 3 χρόνια προδόθηκε από τον άντρα που αγαπούσε, συμπαίκτη της στο εκ του σύνεγγυς, σκάκι.
« Οι άνθρωποι έχουν αγκάθια. Σε τρυπούν, σε ματώνουν, σε κάνουν να κλαις. Προτιμώ τον άγνωστο συμπαίκτη του διαδικτύου. Μπορεί να μου κάνει ΜΑΤ, στο παιχνίδι, αλλά όχι στην καρδιά μου!!!»

Ο Αρχαίος ρωτά αν είναι λύση αυτή; Και αυτή μας απαντά : «Βρείτε μου άλλη ασφαλέστερη λύση στον κόσμο που ζούμε.»

Ο 18χρονος μηχανικός αυτοκινήτων, Αλκιβιάδης Μανωλάς, στο διαδίκτυο είναι φανατικός παίκτης του πόκερ. Δηλώνει τζογαδόρος της ζωής!
«Η ζωή είναι ένα παιχνίδι εντυπώσεων. Καθημερινά δίνουμε μάχη για το ποιος θα ανέβει στο ψηλότερο βάθρο. Ποντάρουμε τα πάντα, ρισκάρουμε τα πάντα, φτάνει να είμαστε νικητές. Θα ήταν ωραία να είχα κάποιον απέναντι μου και να παίζαμε, αλλά σήμερα, πιο εύκολα βρίσκεις βελόνα στα άχυρα, παρά έναν άνθρωπο για να μιλήσεις!»

Η 27χρονη ιδιωτική υπάλληλος, Κυριακή Λιγνάδη, βλέπει το Διαδίκτυο σαν σανίδα σωτηρίας που θα τη βγάλει από τη μοναχική ζωή της. Στο ίντερνετ παίζει τένις.
«Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, μια ζωή, ήμουνα μόνη. Νιώθω αόρατη. Το ίντερνετ, αντικαθιστά για μένα τους φίλους που δεν έχω. Είναι ένα «διάλειμμα» στην μοναχική μου ζωή. Πατώντας το ENTER , μπαίνω σε έναν κόσμο μαγικό, γεμάτο με γέλια, με φωνές, μ’ ανθρώπους…Παίζουμε, καλαμπουρίζουμε, ονειρευόμαστε κι ελπίζουμε!»

Εδώ ο Αρχαίος εκφράζει και την δικιά του άποψη :
« Σίγουρα το διαδίκτυο ομοιάζει σαν ένα άσχημο <<τέρας>> έτοιμο να σε καταπιεί αν δεν προσέξεις. Είναι το τέρας της απομόνωσης και της μοναξιάς …. που όμως μερικές φορές σε κρατά συντροφιά όταν δεν αισθάνεσαι καλά , όταν είσαι άσχημα χτυπημένος από τα αισθήματα των ανθρώπων , όταν δεν αντέχεις την πονηριά , την επιθετικότητα , την προδοσία και την ψευτιά . Τότε γίνεσαι κάποιος άλλος , κάποιος που φαντάζεται διαφορετικά των κόσμο μας και τα όνειρά σου αρχίζουν να σχηματίζονται σε εικόνες και λέξεις χωρίς να κοιτάς τα πρόσωπα των άλλων , όχι γιατί δεν τα αντέχεις αλλά γιατί δεν μπορείς την άρνηση και την υποκριτικότητα στα βλέμματά τους …..! Ίσως τελικά αυτό που μας λείπει να μην είναι η ηλεκτρονική πληροφόρηση αλλά ο σεβασμός στις σχέσεις μας , ο σεβασμός και η ειλικρίνεια.
Δεν αντέχουμε να κοιτάξουμε τον άλλον/άλλη στα μάτια και να του πούμε <<ΣΕ ΑΓΑΠΩ >>. Φοβόμαστε να αγγίξουμε την ψυχή των άλλων διότι δεν ξέρουμε τον τρόπο , δεν προσπαθήσαμε ποτέ . Έχουμε πληγωθεί και αμέσως τρέχουμε στην αγκαλιά του τέρατος της απομόνωσης , το διαδίκτυο.